قرار ملاقات باغ فردوسی‌ها بعد از 39 سال
تاریخ انتشار: ۲۴ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۳۶۶۸۳۲
اولین همایش دانش آموختگان مرکز اسلامی فیلمسازی باغ فردوس در حالی برگزار شد که در آن گلایه شد که "چرا از دانش و توانایی‌های این گروه در سینما استفاده نمی‌شود."
به گزارش ایسنا، دانش آموختگان مرکز اسلامی فیلمسازی "باغ فردوس" که در ١۴ دوره از سال ۶١ تا پایان سال ۷۴ ـ ۷۵؛ تحصیل کردند، بعد از ۳۹ سال در یک همایش گردهم آمدند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
افتتاحیه‌ی این همایش 23 دی ماه در خانه سینما برگزار شد و اختتامیه آن دوشنبه (٢۴دی ماه) در موزه سینما که در گذشته همان مدرسه باغ فردوس بوده؛ برگزار خواهد شد.
منوچهر شاهسواری_مدیرعامل خانه سینما در این همایش گفت: طبیعی است که آدم وقتی به گذشته نگاه می‌کند، دلش بگیرد. مایه قوت یک جامعه این است که دلش برای دوستانش، همسایه‌هایش و خودش تنگ شود. گاهی دلتنگی مایه سرور روحی می‌شود. من به طور مستقیم هیچ نسبتی با بچه‌های باغ فردوس ندارم اما یک قاعده‌ای هست که به آن اعتقاد دارم؛ دانش و حرفه معمولا با یکدیگر یک همنشینی جدی دارند و ما برای حرفه‌مان از یک مجموعه دانش بهره‌مند شدیم یقیناً این دانش را هم دیگران به ما آموخته‌اند.
او در ادامه از رضا شریفی، علی معلم، سیف الله داد یاد کرد و افزود: ما در این روزگار نیازمندیم، این شرایط سخت و دشواری‌های موجود را با همدلی و همراهی با یکدیگر پشت سر بگذاریم. خانه سینما یک جامعه برای تجمع گروه‌های مختلف صنفی است و ما با اشتیاق از چنین جمع‌هایی استقبال می کنیم.
مدیرعامل خانه سینما با بیان اینکه "امروز حیاط خانه سینما حیات دیگری داشت" سخنانش را اینگونه ادامه داد: در این خانه تجمعات بسیاری را داشتیم ولی گروهی که معلوم بود سالها همدیگر را ندیدند امروز گردهم آمدند و لحظات بسیار جذابی بود. من اگر از دوستان و همکاران خودم استقبال می‌کنم مزیت نیست و عین رفاقت، معرفت و وظیفه است.
شاهسواری گفت: من به دوستان گفتم از امروز، هر لحظه که اراده کنند تا زمانی‌که ما در خانه سینما هستیم، مشتاقانه پذیرای آن‌ها هستیم و فقط امیدوارم که توقع کارهای بزرگ را در این روزگار نداشته باشند. قدم‌های کوچک، کارهای کوچک، کنار یکدیگر بودن و از یکدیگر خبر داشتن می تواند همان کار بزرگی باشد که فکر می کنند انجام ندادند.
او با بیان اینکه اینجا خانه سینمای ایران است و این خانه مفهوم ملی دارد، افزود: برنامه جدید در رابطه با تاسیس خانه سینما در شهرستان‌ها داریم و من خوشحال می‌شوم با دوستانی که از شهرستان آمده‌اند، همکاری کنیم و بتوانیم از تجربیات آن‌ها در این خانه‌های سینما بهره مند شویم.
شاهسواری در بخش پایانی سخنانش گفت: سینمای ایران فارغ از نداشته‌ها و داشته‌هایش، خوبی‌ها و بدی‌هایش متعلق به این سرزمین است. تا زمانی که این سرزمین پا برجاست، سینمای ایران نیز پا بر جاست و باید به تمام اجزای مورد توافق ملی پاسخ دهد و ما سعی می‌کنیم به اندازه خودمان پاسخگوی این نیازها باشیم.
در ادامه سید محمد بهشتی از مدیران سابق بنیاد سینمایی فارابی با اشاره به گلایه‌های مطرح شده از سوی هنرمندان حاضر گفت: من بابت گلایه‌های شما عذرخواهی می‌کنم. چندین بار در گفتگویی که با رسانه‌ها و مطبوعات داشتند، از من سوال کردند که آیا شما اشتباهم کردید یا نه؟! و من تا حالا در مصاحبه‌ها زیر بار این موضوع نرفتم اما واقعیت قضیه این است که قطعاً بهتر از اینها هم می‌شد مدیریت کرد و خطاهای زیادی داشتیم. درستش این بود که در زمان خودش عذرخواهی می‌کردیم اما هنوزم برای عذرخواهی دیر نشده است.
او یادآور شد: زمانی که در حوزه سینما بودم، تجربه خوبی بود و در دورانی که سپری کردم، تقریباً چیزی در سینما نبود که برای آن برنامه‌ریزی نکرده باشم. برای یک منظومه از موضوعات که در سینما با آن سر و کار داشتیم برنامه ریزی کردیم و اینها دست به دست هم دادند تا یک سینمایی برپا شود.
سید محمد بهشتی گفت: فکر می‌کنم بعد از ۳۵ سال، این سینما برپا شده است. سینمای ارزشمندی داریم و بار این سینما بر دوش شما و دوستان دیگری است که در سینما هستند. ما در سال ۶۲ تلاش کردیم همه موضوعاتی که به مدیریت مربوط می‌شوند مورد بحث قرار دهیم و برای آن برنامه‌ریزی کنیم؛ یکی از مهمترین حوزه‌هایی که ما با آن سروکار داشت این بخش نیروی انسانی آموزش دیده بود.
شادمهر راستین _فیلمنامه نویس نیز در این همایش گفت: تقریبا از سال ۷۸ به هر دلیلی از من خواسته شده که یک طرح درس برای مراکز آموزش فیلمسازی چه با حمایت دولتی و شهرداری و چه بخش خصوصی بنویسم، بدون اغراق و استثنا مبنای من باغ فردوس بوده است. زمانی که ما می‌خواستیم سر صحنه برویم می‌گفتند بچه های باغ فردوس آمدند و این افتخاری بود.
او افزود: بچه‌های باغ فردوس از ابتدا ویژگی باهم بودن را در یک تشکل واحد داشتند. بدون اغراق می گویم از حدود سال‌های ۷۸ این موضوع را فهمیدم که عده‌ای علاقه ندارند این تشکل یکپارچه با هم وارد سینما شوند. فکر کنید یک میوه نارس که با یک دوره آموزش وارد کار شدند دوره بهره‌برداری کارشان با مشکل روبرو شد اما با وجود همه این مشکلات همچنان ادامه دارند و همچنان یک نوع تفکر هستند.
راستین در بخش پایانی سخنانش گفت: دستاورد مهم باغ فردوس این است که مسئولیت سینمایی بودن که از یک دوره‌ای به ما رسید صادقانه و با تمام دانش به نسل بعدی انتقال دادیم. گله ما این نیست که چرا ما به جایگاه والا خود نرسیدیم. گلایه از این داریم که چرا از دانش و توانایی ما کمتر استفاده می‌شود. ما بیش از آن چیزی که فکر می‌کنند، هستیم. ما مبنا و نگهدارنده‌های سینمای ایران هستیم.
شهاب‌الدین عادل _ عکاس و مستندساز نیز در این همایش حضور یافت و از محمدرضا شریفی، علی معلم و سیف‌الله داد یاد کرد.
او گفت: خوشحالم در این همایش شرکت کردم به خاطر اینکه هیچ تاریخ‌نگاری درستی از باغ فردوس نشده است و هرگز حق این مرکز به درستی ادا نشده است. مرکز اسلامی آموزش فیلمسازی باغ فردوس در زمانی که دانشگاه‌ها تعطیل شده بود، سال ۶۱ تاسیس شد و هشت دوره آموزشی داشت که دو دوره آن مربوط به فیلم نامه نویسی حرفه‌ای و یک دوره منشی گری صحنه حرفه‌ای و پنج دوره دیگر مربوط به فارغ‌التحصیلانی بود که امروز برخی از آنان حضور دارند. همچنین دو دوره دیگر نیز در سال ۶۸ برگزار شد.
عادل با بیان اینکه "در حال حاضر 3هزار مرکز آموزشی فیلمسازی وجود دارد، اما من هیچ‌کدام را تایید نمی‌کنم" افزود: باغ فردوس را تایید می‌کنم چون در این مرکز فکرهای اقتصادی و پولی وجود نداشت و همه با صداقت و ایمان کنار هم بودند.
همچنین رهبر قنبری _ مدرس انجمن سینمای جوانان و یکی از اجرا کنندگان این همایش به ایسنا گفت: برای برگزاری این همایش مدیران سازمان سینمایی وزارت ارشاد، مدیرعامل خانه سینما و مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و مدیرعامل انجمن سینمای جوان از ما، پشتیبانی و حمایت کرده‌اند.
او ادامه داد: بنای ما بر این است که اگر آثاری از این دانش آموختگان در جایی باقی انده و آثار در حال ساخت‌شان در نهایت طی یک سال آینده در سالن سینما «تمدن» باغ فردوس در روزهای دوشنبه بعدازظهر اکران شود. همچنین بنیاد سینمایی فارابی یک کتاب از بیوگرافی و زندگینامه این افراد در دو جلد ۱۲۰۰ صفحه‌ای منتشر خواهد کرد و ۵۰ فیلم سینمایی آن‌ها را که به صورت ۱۶ و ۳۵ میلیمتری قدیمی هستند را برای اکران در سینمای «تمدن» دیجیتالی کند.
قنبری افزود: همچنین در این همایش گفتگوهایی برای تاسیس تشکلاتی مانند انجمن‌های صنفی، دانشکده‌ها و موسسات فرهنگی بین دوستان ترتیب دادیم که از کارکردهای دو روز همایش ما است.
در این همایش سخنرانان یاد خاطرات دوران باغ فردوس و سینمای آن مقطع را زنده کردند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۳۶۶۸۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای ورورد فیلمساز مشهور آمریکایی به تهران | من زمان جنگ ویتنام هم به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم اما حالا...| تصاویر
به گزارش همشهری آنلاین، تا پیش از شیوع کرونا و تغییرات مدیریتی در سینما، چند سالی بود که جشنواره فیلم فجر نه فقط در بهمن‌ماه بلکه در اردیبهشت با ساختار و شمایلی متفاوت برگزار می‌شد و میزبان سینماگران و فیلم‌هایی از کشورهای دیگر بود.
جشنواره جهانی فجر با وجود برخی انتقادهایی که در داخل کشور نسبت به آن مطرح می‌شد، جایگاهی پیدا کرده بود که در همان چند دوره‌ی برگزاری چهره‌های بنامی از سینمای دنیا را به ایران کشاند از جمله پل ژوزف شریدر که درست در همین روز چهارم اردیبهشت‌ماه در نشستی خبری در پردیس سینمایی چارسو مقابل خبرنگاران ایرانی نشست.
نقش متفاوت لیلا حاتمی در یک فیلم آمریکایی
شریدر -فیلمنامه‌نویس و کارگردان مشهور امریکایی - که فیلمنامه‌های «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» ساخته مارتین اسکورسیزی را نوشته و در روزهای گذشته فیلم جدیدش با نام «اوه، کانادا» به بخش مسابقه اصلی جشنواره کن راه یافته است، اردیبهشت سال ۱۳۹۸ به جشنواره جهانی فجر در تهران آمد و پس از برگزاری یک کارگاه فیلمنامه نویسی، در یک نشست خبری پاسخگوی سوال اهالی رسانه شد.
او در آن نشست با اشاره به اینکه «در دنیا چند فستیوال هستند که می‌توان جشنواره جهانی فجر را با آن‌ها مقایسه کرد مثل جشنواره تورنتو ولی از ابعاد این جشنواره و تعداد فیلم‌های حاضر در آن شگفت‌زده شدم» درباره آشنایی خود با سینمای ایران گفته بود: «درباره جایگاه سینمای ایران که تردیدی نیست چون جایگاه ویژه‌ای دارد. در ۱۵ سال گذشته (تا سال ۱۳۹۸) سه نهضت ملی سینمای ایران، رومانی و آرژانتین شکل گرفته و همیشه این انتظار می‌رود که در هر جشنواره‌ای از سینمای ایران فیلمی حضور داشته باشد. برای بیشتر ما در غرب، سینمای ایران با کیارستمی شروع شد ولی بعد به فرهادی رسیدیم و حالا هم فیلم‌های دیگری هستند. یکی از دوستان من گادفری چیشایر (منتقد آمریکایی) است که فیلم‌های ایرانی زیادی دیده و کتابی درباره سینمای ایران می‌نویسد و به من فیلم‌های ایرانی پیشنهاد می‌دهد.»
شریدر که سال گذشته در جشنواره فیلم ونیز با دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری تقدر شد، درباره آینده سینما با وجود شبکه‌های مختلف و کمپانی‌هایی مثل نتفلیکس بیان کرده بود: «من فکر می‌کنم در این صد سال هرچه آموختیم خیلی به کارمان نیاید چون همه چیز تغییر کرده، مدت زمان فیلم‌ها عوض شده و اینکه کجا فیلم ببینیم و چگونگی پخش و عرضه، همگی تغییر کرده است. قبلاً فکر می‌کردم در یک مقطع گذار هستیم ولی الان فکر می‌کنم در یک مقطع گذار دائم هستیم. الان دیگر بازار هدف، آمریکایی‌ها نیستند بلکه برای چینی‌ها می‌سازیم.»
وی همچنین با اشاره به رشد روزافزون تکنولوژی گفته بود: «در حالی‌که فیلم‌ها منحصر به کلاس خاصی از فیلم‌سازان بودند، تکنولوژی این مرزها را شکسته و هر کسی می‌تواند فیلم بسازد. پس خبر خوب برای آینده سینما این است که هر کسی می‌تواند فیلم بسازد ولی خبر بد این است که دیگر نمی‌شود امرار معاش کرد.»
شریدر در بخشی دیگر از آن نشست درباره اینکه به نظر می‌رسد شناختش از سینمای ایران بیشتر با فیلمسازانی باشد که به نوعی سیاسی شناخته شده‌اند، بیان کرده بود: «تا جایی که من می‌دانم دو نوع سینما در ایران وجود دارد؛ یکی برای مجامع عمومی است و یکی هم داخلی و من بیشتر فیلم‌هایی را دیده‌ام که بیرون نمایش داشته‌اند، اما فیلم‌هایی را که درباره جنگ بوده چون خارج از کشور چندان نمایشی نداشته مسلماً ندیده‌ام. شما مثل فیلیپین دو سینمای داخلی و خارجی دارید و به همین دلیل دو جشنواره فجر هم دارید. با این حال من هیچ‌کدام از کارگردان‌ها مثل کیارستمی، فرهادی و پناهی را سیاسی نمی‌دانم ولی می‌دانم فیلم‌های سیاسی جذابی می‌شود اینجا ساخت.
این فیلمساز امریکایی در آن مقطع در واکنش به تحریم‌های رییس جمهور وقت ایالات متحده (دونالد ترامپ) علیه ایران و آسیب‌های آن به هنرمندان و سینما با ابراز تأسف از تحریم‌ها اظهار کرده بود: «الان دورانی است که نمی‌شود به امریکایی بودن افتخار کرد، در حالی که من همیشه و حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم. در حال حاضر آنچه پیش آمده به بهانه تغییر رژیم ایران و در واقع برای دستیابی به نفت و منابع طبیعی شما است و این چیزی است که در ۱۰۰ سال گذشته وجود داشته و تأثیر یک هنرمند در مقایسه با ماشین پروپاگاندا خیلی اندک است. به همین دلیل به نظرم این وضعیت بسیار عذاب‌آور است.»
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد